Verhalen uit Wehr

Truke Dunckel-Dols

Als kind speelde Truuke het liefst met de jongens uit haar buurt; een balletje trappen op het grasveld bij de Geerweg. Ze ging naar basisschool bij de Ursulinen in de stad. In de MULO had ze geen zin en daarom ging ze werken in de winkel van Kleikamp, een zaak in ijzerwaren. Bij Kleikamp leerde ze haar eerste man kennen, Dunckel. Dunckel was een Duitser; hij was smid van beroep en woonde in Wehr. Het was intussen 1941, het was oorlog en Truuke was 25 jaar oud. Vader Dols was tegen het huwelijk, (in de oorlogstijd met een Duitser trouwen lag natuurlijk gevoelig) moeder niet. Truuke zorgde voor de benodigde papieren, trok op een morgen haar beste grijze mantelpakje aan en ging op de fiets naar Wehr. Samen met haar verloofde nam ze de trein naar Düsseldorf waar een zus woonde van Dunckel en hier zijn ze getrouwd. Niemand van haar familie was aanwezig bij de bruiloft. Dunckel kon een baan krijgen in Düsseldorf als smid maar Truuke wilde liever terug naar Wehr en haar man ging werken op de mijn. Er werd in die tijd een zoon geboren, Willy. Dunckel werd opgeroepen voor het Duitse leger. Nadat hij nog eenmaal met verlof was geweest werd er een dochter geboren, Gonny. Sinds 1943 heeft ze niets meer van hem vernomen en werd hij als vermist opgegeven.

Truuke bleef alleen achter in Wehr met haar zoon en dochter. Van een tante, die een café had in Wehr, kreeg ze sigarenstompjes. Zij haalde de tabak eruit en bewaarde die voor een Nederlander die ook in Wehr woonde. Met deze man trouwde ze uiteindelijk in 1961. Op het einde van de oorlog werd Truuke met haar kinderen opgepakt. De Amerikanen hadden Wehr ingenomen. Ze werden opgevolgd door de Engelsen en door hen werd haar huis gevorderd, de inwoners werden geëvacueerd en zouden in kamp Vught ondergebracht worden. Toen ze wist dat ze moest vetrekken belde ze naar huis om te vragen of ze naar Sittard mocht komen. Vader Dols nam niet direct een besluit maar stuurde uiteindelijk toch zijn vrouw en dochter naar de grens om Truuke alsnog uit de bus te halen. Ze waren helaas te laat; de bus was al voorbij. De bus vertrok vanuit Wehr, reed eerst naar Hillesberg en vandaar naar Vught. In Sittard aangekomen zag ze haar broer lopen met paard en wagen maar ze mocht de bus niet uit. Toen ze terug kwam uit het kamp Vught stonden pa en ma Dols bij de grens te wachten Willy was inmiddels 5 jaar en toen zijn oma hem een stuk chocolade beloofde is hij met haar meegegaan naar het huis aan de Bergstraat. Hij bleef hier tot zijn 17de jaar. Na de oorlog kreeg ze toch nog veel steun van haar ouders en familie.

Bron: Informatie bij de fietsroute "Met de fiets op oorlogspad"